Al iets langer dan een half jaar is de Corona alweer in ons land. Vind het echt vreselijk, heb vele momenten dat ik er gewoon naar van wordt. Ow wat verlangen we weer naar het oude Normaal.
Nu ik deze Blog uitwerk merk ik ook dat het stiekem veel met me doet. (Even een gevoelsblog tussendoor)
Coronavirus in Nederland:
In februari toen er bekend werd gemaakt dat de eerste persoon besmet was met het covid-19 virus was ik ongeveer 24 weken zwanger. Wat was ik bang op dat moment er schoot van alles door me heen… En nu wat als ik Corona krijg wat dan met de baby… hoe moet ik nu bevallen in het ziekenhuis (Uden). Haalde me echt van alles in mijn hoofd. Gelukkig was het voor ons niet dat we heel veel controles minder kregen, aangezien de baby al voor op groei liep en de verloskundige dit goed in de gaten wilde houden. Al gaven die extra onderzoeken ook veel stress mee, nu moest ik midden in de coronatijd Eigenlijk een suikertest doen, Het zat me niet lekker dat ik dan zeker 2 uur in het ziekenhuis moest zitten. Gelukkig had de verloskundige het genoegen genomen met een nuchtere suiker Controle en wat extra groei echo’s. Wel onder het mom van als de baby te veel aangekomen was er alsnog een suikertest moest komen. Zo was het ook erg moeilijk dat Ferry niet mee mocht naar de afspraken. Ben deze keer ook echt bang voor de bevalling en de kraamweek geweest.
Bevallen in corona tijd:
Aangezien De baby (Boaz) dus al vanaf de 20e zwangerschapsweek 2 weken voor op groei liep wilde de verloskundigen en de Gynaecoloog niet dat ik de 40 Weken aan zou tikken. Dit maakte mijn angst nog groter om overgenomen te worden door het ziekenhuis en er te moeten blijven. Vanaf week 39 zijn de verloskundigen ook gaan proberen met strippen en hebben alles op alles gezet om het eerder aan de gang te gaan zetten. Woensdag 10 juni hadden we een afspraak in het ziekenhuis om de inleiding te bespreken, het huilen stond me nader dan het lachen wat was ik bang. Deze afspraak mocht gelukkig ferry mee. Maar wat kwam er een hoop narigheid bij kijken. In een rij voor het ziekenhuis op 1.5 meter afstand, overal mensen met mondkapjes, Check of je klachten hebt gehad en zo mocht je 5 min voor je afspraak had naar de aanmeld Bali en zo door naar je afspraak. Ferry en ik zeiden al als we in het ziekenhuis moeten blijven wil ik niet dat de kinderen dit allemaal niet hoeven te ervaren. De inleiding stond gepland op Donderdag 11 juni en mocht gelukkig na wens van ons door de Verloskundige worden gedaan. (Door middel van het breken van de vliezen.)
Dit alles was gelukkig niet nodig, de gynaecoloog kon me nog eens strippen waardoor ik na deze controle binnen een aantal uur in het ziekenhuis onder begeleiding was bevallen. Het ging zo snel en alles was goed met Boaz en mij zodat we ook gelijk naar huis mochten. Yes, Naar huis ons veilig plekje.
Kraamweek in coronatijd:
In de Kraamweek waren we erg bang dat het voornamelijk voor de kinderen nu anders zou verlopen. Was erg bang dat de kraamverzorgster niets met ze zou mogen doen Samen met de kinderen. Dit was gelukkig niet het geval, enkel als iemand klachten zou hebben dan zou ze beschermende maatregels moeten treffen. De Hygiëne is normaal al erg belangrijk maar alle klinken of alles wat veel werd aangeraakt wordt vaker afgenomen.
Het enige wat nu niet mocht is dat er visite kwam in aanwezigheid van de kraamzorg. En als je visite krijgt (nadat kraamzorg weg is) goed de visite handen laten wassen en 1.5 Meter afstand.
Wel apart zo kraamvisite ontvangen hoor. Het liefst wil je dat de visite de kleine gewoon vast mogen houden.
Wat is er nog meer erg moeilijk in deze tijd?
- Boodschappen doen: Voor de Corona tijden nam ik de kinderen gewoon mee en nu ben je afhankelijk van oppas of kunnen we pas boodschappen doen als een van ons bij de kinderen is.
- Mijn ouders en vrienden knuffelen: Dit is iets wat ik het meeste mis, het idee dat ik gewoon 7 maanden niet met mijn ouders familie of vrienden heb geknuffeld doet me veel verdriet. Het Benauwd me ook dat het nog wel een poosje zal blijven. Zal het ooit nog wel mogen. Ons kinderen missen de knuffels met opa en oma’s en overgroot oma en opa’s.
- Op visite bij overgrootouders: Dit is iets wat we ook er moeilijk vinden om te doen, dit omdat het mensen van de dag zijn. Dit doen we echter wel maar wel op afstand.
- Uitjes met het gezin: Waar we voor Corona echt naar grote parken gingen zoeken we nu voornamelijk de wat kleinere parken op waar de 1.5 meter beter te handhaven is. Komen we ergens waar de 1.5 meter niet te waarborgen is dan draaien we gerust om of zoeken een plekje waar meer ruimte is. (Deden meer mensen dit maar) Een etentje met het gezin ergens zit er gewoonweg niet in omdat het nergens gebaseerd is op grote gezinnen. (Al meerder keren hebben we moeilijke gezichten gekregen omdat wij met zijn 7e)
- Verjaardagen niet gevierd: Luan Zijn 1e en Yana’s 5e verjaardag hebben we niet kunnen vieren omdat feestjes en visite niet mochten. Vele kaartjes kregen ze en post aan de deur. Maar geloof me dit is echt niet fijn, pijn doet het als je familie aan de andere kant van de stoep ziet en ze zingen en wat neerleggen. Je kan ze niet bedanken geen knuffel geen kus. Die avond hebben we in de avond ook samen even gehuild van verdriet. (Toen zaten we immers nog maar 3 weken in lockdown) We hoopte stiekem dat Daène haar verjaardag wel gevierd kon worden. Helaas was het niet zo, 2 weken voor haar verjaardag kwamen de nieuwe regels, Maximaal 6 personen en op 1.5 meter afstand. Aangezien we die anderhalve meter moeilijk kunnen waarborgen kon ook haar verjaardagsfeest niet doorgaan.
- Zieke kinderen: Het idee dat Boaz heel erg vatbaar is voor alles vind ik het lastig om hem door anderen vast te laten houden. Sorry voor diegene die Boaz nog niet hebben vastgehouden ben er huiverig mee.
- Verkouden en regels: Wat mag wel en wat mag niet. De oudste drie kinderen zitten nu net een week op school en zijn al snotverkouden. Zo hebben we de kinderen maandag maar voor de zekerheid ziek gemeld en overleg gepleegd met school. Tja daar kwam ook geen duidelijk antwoordt uit. Omdat ons kinderen er ook bij hoestte heb ik ze twee dagen thuis gehouden. Vandaag na twee dagen ziek zijn heb ik ze naar school gebracht, het hoesten was beter de snotneusjes nog niet. Met enkel een snotneus mogen ze naar school. (Overige afspraken zoals de tandarts heb ik moeten cancelen).
- Kinderen naar school: Hier op school zijn vanaf dinsdag de regels dat alle schoolkinderen (ja ook kinderen van 4 jaar) zelfstandig naar binnen moeten gaan. Wat ben ik blij dat Yana en Neal samen naar binnen kunnen gaan. Bedenk nou zelf een nieuwe kleuter net op school alles nieuw al zelf naar de klas zou moeten lopen, ik huil van binnen willen zo graag ook Neal in de klas brengen en zodat hij vol trots kan laten weten waar hij mee bezig is. Laat staan contact met de leraren is er nu minder. Veelal wordt nu via de mail besproken of even aanspreken bij het ophalen.
- Werken in de zorg: Over 2 weken zit de periode van verlof en vakantie erop. Heb zelf nog niet in de Corona tijd hoeven werken. Dit vind ik spannend echt spannend. Het engste aan dit vind ik dat ik het virus mee naar huis zou nemen. De kans is klein maar het idee blijft rondspoken in mijn hoofd. Gelukkig heb ik leuke collega’s die zullen me er wel doorheen helpen.
We zijn erg benieuwd hoe jullie de Corona tijd ervaren. Zijn wij nou de enige die zich best veel zorgen maken? En zijn wij nu echt als enige die ons zo nu en dan echt naar voelen in deze tijd?
Laat het gerust weten! We zijn niet alleen! Samen vechten we tegen Corona!!
Veel liefs,
Familie Broeders
Reactie plaatsen
Reacties
hoi, heel nederland, de hele wereld heeft al deze angsten. Al doen ze soms erg stoer, ze zijn er echt wel hoor. Alsof het niks is. Maar diep v binnen weten ze het heel goed, en ook de regels die er bij horen.
Wij komen nergens meer als de dagelijkse dingen v boodschappen. Efteling ook gedag gezegd. Het is rustig thuis blijven en voor jezelf gezelligmaken. Een wandelingetje , in mijn eigen tuin rommelen enzo.
Hoop dat ik je gerust stel dat je niet de enige bent.
Wat niet wil zeggen dat het leuk is. Het is niet anders. 2020 is sowieso een naar jaar. Dat kan ik nu al zeggen. Laten we hopen dat vlgd jaar wqt beter wordt.
Groetjes van Daniella
Ik herken wat je schrijft, ik maak me ook zorgen en mis het kunnen samen zijn met mijn ouders. Wat moet het lastig geweest zijn dat je in deze lastige tijd moest bevallen. Hier zijn de jongens ouder dus die gaan zelf naar school, dat scheelt een hoop. Ik zou ze ook niet graag alleen naar binnen laten gaan, als ze jonger waren.
Ik kan me voorstellen dat het als zwangere en met kinderen zeker een lastige tijd is. Ook ik maak me zorgen, maar probeer langzaam toch weer de draad op te pakken. Hier in Duitsland moet je overal mondkapjes dragen en daar voel ik me wel fijn bij.
Vooral het gedoe als je een waarschijnlijk onschuldige verkoudheid hebt vind ik het lastig. Je staat meteen voor het lastige vraagstuk of je moet laten testen of niet.
Gefeliceerd met jullie baby! Het lijkt mij wel een uitdaging om tijdens corona te bevallen. But you did it!
ik heb ook die angsten. mis enorm de knuffels, het samen zijn, festivals, normaal doen. maar het is helaas even niet anders
ik ben er al een hele tijd klaar mee en heb het gehad in een lichte vorm en heb zoiets van kom op zeg al die drama erom heen :( het missen van een opa en en oma of je ouders pfff het is toch wat en dan een ukkie krijgen ....gewoon zwaar allemaal :(
https://lafamiliab.nl/