Die ene dag:

Het was Dinsdagochtend zoals wel eens vaker in de vakantie werden de kinderen deze dag om 8.15 pas wakker. Omdat het telefoontje naar de huisarts op de planning stond verschoonde we eerst Boaz, en kleedde hem aan. Tot ons schrik zagen we in de luier van Boaz dat zijn urine niet normaal geel was maar er zat oranje/ rood (we dachten bloed) in zijn luier. Als eerst maar even zijn temperatuur opmeten. Aahh Nee, 38.1 dat is niet best. Daarom belde we voor beide jongens maar de huisarts op. (Luan had op dat moment geen koorts meer, we hebben hem voor de zekerheid laten checken omdat hij maandag in de avond ineens pijn aangaf door heel te tijd te kreunen). Om 11.00 konden we terecht.

De Huisarts keek eerst Luan na, Mogelijk heeft Luan een keelontsteking gehad. Zijn kliertjes waren wat opgezet. Aangezien Luan nu geen koorts meer had verwacht de Huisarts dat hij nu weer goed aan het opknappen zou zijn. Gelukkig, hij is weer aan de betere hand.

Nou toen werd Boaz nagekeken. Ook de huisarts zag de oranje /rode in de luier van Boaz. En gelijk werd er al gedacht aan een blaasontsteking. Omdat Boaz jonger is dan 3 maanden wordt er niet zomaar besloten dat hij een antibiotica zou mogen. Er werd overlegd met de kinderarts van het ziekenhuis. De kinderarts wilde Boaz zien en gaf aan dat Boaz opgenomen zou worden. Toen de Huisarts de woorden benoemde “hij wordt opgenomen” kregen we een harde klap in ons gezicht!! “Nee, niet weer hetzelfde als dat we meemaakten bij Neal.” Met veel tranen in mijn ogen, terug naar huis om ons klaar te maken voor de opname.

Nu zullen jullie wel denken wat hebben jullie eerder dan al meegemaakt met Neal. We zullen jullie erover vertellen. Toen Neal geboren was en wij goed en wel thuis waren kreeg Neal thuis koorts. Baby’s mogen geen koorts hebben, we werden opgenomen in het ziekenhuis. Neal Werd van kop tot teen onderzocht. Uiteindelijk bleek hij blaasontsteking te hebben. Neal heeft toen 10 dagen in het ziekenhuis gelegen met antibiotica. Baby’s die blaasontsteking hebben gehad krijgen na een half jaar tot jaar nog het een en ander qua onderzoeken. Dit omdat de kans groot is op blijvende schade aan de nieren. Gelukkig was dit bij Neal niet het geval. Maar de periode van ziekenhuisopname en onderzoeken waren niet niks.

Jullie zullen vast begrijpen waarom we dus zo schrokken.

We regelde voor de andere 4 kinderen oppas, zo konden we samen aanwezig zijn bij de eerste onderzoeken. Rond 13.00 waren we in het ziekenhuis. De gegevens werden ingevuld en Boaz werd onderzocht. Er werd naar zijn longen geluisterd, hij werd gewogen, zijn temperatuur werd opgemeten en er werd een plaszakje opgeplakt. Deze was daar gelukkig weer 37.3, dus geen koorts. Boaz werd ook op van alles geprikt, Vraag me niet op wat, dat weet ik echt niet meer. Na deze onderzoekjes moesten we wachten op de kinderarts die was er vrij snel. De kinderarts luisterde wederom  naar zijn longen en darmpjes. Alles klonk prima. Daarna konden wij  aan het werk. Er moest namelijk urine opgevangen worden. Maar hij had toch een plaszakje… ja dat klopt, dit is alleen niet betrouwbaar om te testen op blaasontsteking. We kregen een potje en het zakje werd verwijderd. Toen werd ons geduld goed op de proef gesteld. Nu was het wachten tot hij zou gaan urineren.  Na 1.5 uur loosde hij eindelijk zijn urine (en ontlasting). Gelukkig vingen we deze ook nog eens redelijk goed op. Zijn urine kon getest worden. Na een half uur zou de uitslag binnen zijn van de Urine. Het wachten op de uitslag hiervan duurde wat langer. Na zon uurtje of 1.5 kwam gelukkig de kinderarts met de uitslagen. Het bloedonderzoek was goed, en de urine was schoon, er zaten ook geen bloedsporen in. Gelijk vroegen we “maar wat is het oranje/ rode dan “… De kinderarts vertelde ons dat ze wel wat kristalvorming in zijn urine vonden. Dit kan komen dat Boaz mogelijk wat grieperig is. Die kleintjes duiden dit vaker uit door de urine of ontlasting (aldus de kinderarts). Verder hebben ze nog het een en ander op kweek gezet. We Kregen vanmorgen de uitslag hiervan “er is niets uitgekomen”.

Hoe gaat het nu met Boaz en Luan?

Luan heeft geen koorts meer, en zijn pijn is weg. 

 Boaz heeft eigenlijk nooit ergens last van gehad. Het is dat wij de luiers zien en dat wij merkte dat hij die ene keer koorts had. Na het thuiskomen van het ziekenhuis is Boaz gewoon zoals hij is als normale baby. Eten, vieze luier en weer slapen en zo steeds weer opnieuw. Voor nu zijn de kristallen nog niet volledig verdwenen wel is de hoeveelheid kleur in zijn luier verminderd. Met de kinderarts is afgesproken dat als de kristallen over 2 weken niet weg zijn we vervolgonderzoeken krijgen. We gaan nu duimen dat dit dus niet nodig zal zijn, dit zullen we snel gaan zien. Als jullie ons op Instagram volgen, zullen we jullie hiervan op de hoogte houden.

Al bij al het was me een heel avontuur.

Hopelijk vonden jullie dit ook interessant om te lezen want het leven gaat niet alleen maar over rozengeur en maneschijn.

Veel liefs,

Familie Broeders