Een fijne bevalling of toch niet...

Op woensdag 10 juni 2020 zijn we trotse ouders geworden van onze Zoon Boaz.

En graag vertel ik jullie onze weg naar de bevalling en van de bevalling. Door het op papier te zetten heb ik aan mezelf gemerkt dat een snelle bevalling niet altijd even fijn is. Wel 100 x ben ik opnieuw begonnen met schrijven.

Maar goed we zullen maar eens beginnen.

Onze Boaz loopt vanaf de 20 weken echo al 2 weken voor op groei en vanaf dat moment is er een beslissing genomen dat we niet over de 40 weken mogen gaan. Vond dit wel een ding, vooral omdat we bij de andere kinderen ook over tijd zijn gegaan en de bevalling nooit spontaan begonnen is.

Onze wens was ook samen te bevallen onder begeleiding van de verloskundige. Steeds als er opnieuw gesproken werd over gesprek met gynaecoloog om de bevalling te bespreken, waren we bang voor een inleiding. (Verloskundige voelt zo vertrouwt na 4 kinderen).

Een week voor de bevalling, dacht ik even dit gaat het hem helaas niet worden. Ik neem jullie mee de laatste dagen van de Zwangerschap, de dagen dat het flink gerommeld heeft!

Controle 38 weken:

Dit was een normale controle, bloeddruk goed, baby goedgekeurd en toch even inwendig onderzoek gehad om te kijken wat de verloskundige nog kon gaan beteken in de laatste week. De af en toe harde buiken/ voorweeën hadden er toch voor gezorgd dat we al 1 cm ontsluiting hadden. Yes het begin was er en het klonk dus gunstig. Na het weekend zodra ik 39 weken was konden ze me gaan strippen.

In het weekend tussen de controles hebben we van alles uitgeprobeerd om de bevalling te laten beginnen. Uiteraard zonder resultaat, maar goed als je het niet geprobeerd weet je het niet.

Maandag 8 juni:

Deze maandag stonden we gepland om gestript te worden.... Pfoe wat was ik zenuwachtig eigenlijk best raar hé, terwijl je al zo ervaren bent 🤔. In de ochtend zouden we gebeld worden over hoe en wanneer. Het duurde lang voor de Verloskundige belde maar goed als het druk is lukt het bellen ook zeker niet 😁. In de middag rond 14.00 was het wat rustiger en de verloskundige had gelukkig de mogelijkheid me te strippen. Eind van de middag tegen een uur of 16.00 /16.30 heeft de verloskundige me kunnen strippen. We hadden er allemaal goede kijk op want voor het strippen zaten we alweer aan de 2 cm ontsluiting. Ben naar huis gereden. We hebben in de avond gewoon ons ding gedaan. Het strippen leek in de avond totaal nog geen baad te hebben. Dus op tijd naar bed want je weet maar nooit. Nou mijn gevoel zat goed, midden in de nacht begon het flink te rommelen. Dacht echt ja het gaat beginnen dus weeën timer aan en timen maar. Tussen de 7 en 5 min kwamen de weeën. Ook in de douche was het niet te houden. Helaas kwamen ze niet sneller achter elkaar, toch heb ik de verloskundige gebeld, aangezien mijn vorige bevallingen vrij vlot verliepen. Om 5.00 kwam de verloskundige en zei gaf aan dat het niet meer is geworden dan 2-3 cm ontsluiting, dus afwachten tot de weeën sterker zouden worden of regelmatiger. Op advies en verwachting van de verloskundige hebben we de andere kinderen laten ophalen. De voorweeën hebben tot ongeveer 12.00 in de middag aangehouden. Daarna waren de weeën ineens weer weg. Sjonge jonge wat baalde ik … veel gehuild wat te doen met de kinderen wilde ze graag bij me, maar goed de rust nemen is ook niet verkeerd op zon moment. De verloskundige is in de middag komen kijken maar nee helaas geen vordering. Nu moesten we dus echt afwachten wat er bij de gynaecoloog besproken en beslist ging worden. Balend zijn we vroeg naar bed gegaan hopend op toch een doorstart van de bevalling... maar helaas … nog geen baby... zo was het alweer woensdag 10 juni.

Afspraak bij de gynaecoloog:

Deze dag was het dan zover de gevreesde afspraak voor het plan van aanpak van de bevalling. Zag er enorm tegenop, gelukkig was de gynaecoloog lief en meedenkend. Ze begreep volkomen dat ik het liefst met de verloskundige wilde bevallen en ging daar ook voor. De gynaecoloog maakte een echo en schatte de baby op zon 4200 gram, dus inderdaad wel raadzaam om niet al te lang te wachten. (Bij grote baby's zijn ze bang dat schouders blijven hangen). Bij inwendig onderzoek gaf de gynaecoloog aan dat ik zon 4 cm ontsluiting had, ze gaf groen licht om donderdag 11 juni in de vroege ochtend in het ziekenhuis (verplaatste thuisbevalling) de vliezen te breken. Zoals ik wel vaker de stoute schoenen aan heb, gevraagd of ze me niet nog een keer kon strippen want ja wie weet is dat net dat ene zetje. In overleg met verloskundige heeft ze me op dat moment voor de 2e keer gestript. Wonder boven wonder reageerde mijn lichaam hier meteen op. De weg van 1e verdieping ziekenhuis naar de auto al 4 harde buiken gehad die ik zowat al weg moest puffen. In de auto kwam de ene na de andere wee. We reden naar mijn ouders thuis even de kinderen knuffelen en samen eten althans dat was de bedoeling. We hebben de kinderen even geknuffeld. Ferry heeft snel wat gegeten. Rond 18.30 verloskundige gebeld om te melden dat ik om de 4-5 min weeën had en ze wel heftiger werden. De Verloskundige kwam kijken en gaf aan dat er nog niet veel meer ontsluiting was. Gaf de moet alweer op... het zal toch niet dat het weer niet door gaat zetten. Op advies van de verloskundige onder de douche gegaan, hielt dit echter geen 2 minuten vol, werd zwart voor mijn ogen dus er snel uitgegaan. Na het douchen de verloskundige teruggebeld. Onder tussen kwamen de weeën om de 3 minuten. Het was net dienstwissel van de verloskundige en kregen we de verloskundige die ook Yana haar bevalling heeft gedaan. Ze wist nog hoe snel de bevalling toen ging en kwam er snel aan. Rond 19.10 was de verloskundige bij me snel even inwendig onderzoek...yes 5 cm ontsluiting. We Besloten naar het ziekenhuis te gaan. Daar kwamen we rond 19.45 aan. Eenmaal daar geïnstalleerd waakinfuus geprikt en de spullen klaargezet voor de bevalling, Vroegen ze me of ik er klaar voor was de vliezen te breken. Dacht meteen nou kom maar op. Met 6 cm ontsluiting om 20.40 hebben ze mijn vliezen gebroken. Na het breken van de vliezen kreeg ik nog zon 3 à 4 hevige weeën die goed weg te puffen waren. De 5e wee na het breken van de vliezen kreeg ik persdrang. Ik zat nog op de rand van het bed, dus moest gaan liggen. Zo ben ik op mijn rug gaan liggen en met een pers werd daar ons Boaz geboren om 21.10.

Placenta.

Nadat Boaz geboren was moest ferry zijn navelstreng doorknippen, deze was vrij kort. Helaas kwam de placenta niet meteen na de geboorte. Heb met Boaz op mijn buik nog zon 25 min. zonder weeën de placenta naar buiten moeten persen. Gelukkig kwam de placenta net op tijd. (Na 30 min zouden ze me moeten overdragen aan het ziekenhuis). Zo kon ik daarna Boaz voeden en werd hij gemeten en gewogen. Boaz is om 21.10 geboren en was 51 cm lang en woog 4185 gram.

Eenmaal gevoed, gedoucht konden we heerlijk naar huis. De andere kinderen hebben we die nacht nog niet naar huis laten komen. In de ochtend zijn ze vroeg naar ons gekomen om kennis te maken met hun kleine broer. Dit was zon prachtig moment.